Mijn tweede week!

Mijn tweede week is alweer voorbij en ik heb het druk gehad. Afleiding en een druk programma zorgt ervoor dat je geen heimwee krijgt.

Maandag (de dag dat we vrij van school waren) ben ik naar Louisbourg geweest. Dat is een natuurgebied langs de kust, een half uurtje rijden van mijn huis. Het was echt ongelofelijk mooi. Het waaide best hard, dus de zee was heel woest. De zee klotste tegen de grote rotsen. Het was prachtig. De honden waren ook mee en vonden het geweldig. Mijn host Family heeft wel 3 honden Jack, Lilly en Charly.

Dinsdag was mijn zus Rafaëlle jarig. Helaas kan ik niet thuis zijn om het te vieren en mis ik mijn moeders heerlijke appeltaart. Door het tijdsverschil van 5 uur was het eerder haar verjaardag in Nederland dan in Canada.

Ook moest ik weer naar school. Zoals elke ochtend loop ik naar school samen met Emma en mijn buddy. Ik moet een weg oversteken en daar staat altijd een klaarover. De klaarover wilt altijd even praten. Ik word elke ochtend begroet met iets als ‘Hi miss Netherlands, how are you? Have a nice day!’ Echt superleuk!

Eenmaal op school hoor je in het begin van de les via de luidsprekers het volkslied in de klas. Iedereen staat dan op en is stil. De eerste keer dat ik dat meemaakte wist ik niet wat er aan de hand was. Ik denk niet dat in Nederland de kinderen allemaal zo gehoorzaam en stil zouden zijn in de klassen als ze een volkslied zouden afspelen. Hier is dat heel normaal.

Daarna hoor je via de luidsprekers een leerling de mededelingen van de dag vertellen. Zo hoor je wie er jarig is, wanneer clubs meetings hebben en andere informatie. Tijdens de lessen wordt ook heel vaak de les onderbroken via de luidsprekers met of leerlingen ergens naar toe willen komen.

Inmiddels heb ik ook een kluisje op school. Ik zit helemaal op de bovenste verdieping. Het is een best goede plek want het zit tegenover mijn accounting lokaal. En omdat ik elke dag de zelfde lessen heb moet ik daar toch elke dag zijn. De slotjes vind ik soms nog wel lastig. Je hebt namelijk cijfersloten. Dus je moet heel precies op de goede manier je cijfercombinatie draaien. Gelukkig gaat het steeds beter.

Ook wordt ik steeds beter in het vinden van de lokalen. Tussen alle lessen heb je altijd een korte of lange pauze, dus er is altijd genoeg tijd om van A naar B te komen.

Op woensdag ben ik na school met wat Canadezen en internationals naar een voetbalwedstrijd van school geweest. Eerst zijn we langs Tim Hortons geweest voor een warme kop thee. Vervolgens gingen we met de auto van een leerling naar de voetbalwedstrijd. Veel van de wedstrijd heb ik niet meegekregen. Ik was meer aan het praten met de Canadezen. Tijdens de wedstrijd heb ik ook mijn eerste hapje poutine geproefd. Poutine is een typisch Canadees gerecht. Poutine is zegmaar de Canadeze Kapsalon. Het bestaat uit patat met daarover gravy ‘een soort vleessaus’, kaas en eventueel vlees of bacon. Niet bepaald gezond, want het wordt ook wel een ‘heart attack on a plate’ genoemd. Ik vond het er echt verschrikkelijk vies uit zien, maar het smaakte beter dan het eruit zag. Uiteindelijk heeft mijn schoolteam helaas de wedstrijd verloren, maar ik heb een hele leuke middag gehad.

Op donderdag was het anti-bullying day op school. Je hoort dan roze te dragen en daarmee zeg je dat je ook tegen pesten bent. Veel mensen op school droegen dus ook die dag roze.

In de lunchpauze hadden we onze maandelijkse pizzaparty waar we de verjaardagen van de maand vieren. Dat betekent een lekkere lunch met pizza en taart. Tijdens de pizza party kreeg ik ook te horen dat ik in Student Council zit. Student Council is een groep leerlingen van de school die alles organiseert. Zij verzinnen de feesten, events, leuke dagjes op school etc. Ze willen ook altijd graag een international in de groep, dus ik had mij opgegeven en ik zit erbij!

Op vrijdag kwamen er wat internationale studenten bij ons film kijken. 2 meisjes bleven ook slapen. Sleepover haha! Ik ben alleen al snel in slaap gevallen want ik was helemaal kapot van de week.

De volgende ochtend zijn we met de 2 meisjes die bleven slapen en mijn hostsisters naar de Mall geweest. De Mall hier in Sydney is niet heel groot, maar ze hebben wel wat leuke winkels. Ik heb dit keer niks gekocht, omdat ik mijn geld probeer te besparen voor als we naar Halifax gaan. In halifax hebben ze heeeeel erg veel winkels onder andere victoria secret. Dan moet ik nog wel wat te besteden hebben natuurlijk. Na onze shopsessie gingen we boodschappen doen in de supermarkt. Met Emma en de andere 2 internationals gingen we die middag pizza en taart bakken. Er waren dus was inkopen nodig. Het rare hier in de supermarkt is dat de caissière hier je spullen voor je inpakt. Ze gebruikt wel duizenden plastic tasjes. In Nederland moet de klant zelf vaak snel doorwerken om zijn tassen in te pakken, maar hier kan je bij de meeste supermarkten gewoon toe kijken hoe de cassière zich in het zweet werkt. Ik denk als de albert heijn mederwerkers dat in Nederland zouden moeten doen de ah een stuk minder populair bijbaantje zou zijn.

Die middag zijn we de hele tijd bezig geweest in de keuken. De Italiaanse meisjes hebben vooral het meest gedaan. Zij wisten namelijk hoe je de Italiaanse taart en Pizza maakte. Het was verrukkelijk en heel gezellig.

Nu zit ik in mijn bed te herinneren wat ik allemaal heb gedaan en het vervolgens in deze blog te schrijven. Morgenochtend ga ik waarschijnlijk even skypen met mama en papa. Daarna heb ik een welcome party en BBQ. Mijn hostmom is een ook een homestay coordinator. Zij nodigt dus al ‘haar studenten’ (waar ze verantwoordelijk voor is) en uit voor een BBQ. Dat wordt dus ook weer een leuke en drukke dag.

Volgende week staan er ook al weer wat dingen op de planning, dus ik houd jullie op de hoogte.

Liefs,

Noëlle

Eerste week in Canada.

Hi everyone!

Het is een week geleden dat ik vertrok uit Nederland. Er is al zo veel gebeurd. De eerste week is heel erg snel gegaan.Ik heb heel veel te vertellen, dus bereidt je voor op een hele lange blogpost.

Na 2 dagen een beetje relaxen en wat bezoekjes aan walmart kwam de eerste schooldag dichterbij. Op woensdag moest ik voor het eerst naar Riverview Highschool. Op school zouden alleen de internationale studenten bijeenkomen. Het was dus nog geen echte schooldag met lessen. Eerst moest iedereen zijn vakken door gaan geven. We kregen een boekje met alle vakken die gegeven worden op Riverview Highschool. Ik had al mijn vakken doorgegeven via de mail, maar dat was kennelijk niet helemaal goed geregistreerd. Ik moest dus opnieuw doorgeven welke vakken ik graag wilde. Per semester kies je 4 vakken. En omdat ik maar 1 semester blijf kan ik dus maar 4 vakken kiezen. Dat is nog best lastig want er is flink veel keuze. Na wat gepuzzel had ik mijn rooster. Sommige vakken die ik gekozen had waren niet mogelijk, maar uiteindelijk heb ik de volgende vakken:

Yoga 11

Digital arts 12

Accounting 11

Music 12

Het cijfertje achter de vakken zegt in welke 'grade' je zit. Ik zit in grade 12, maar dan kan je ook vakken uit grade 11 kiezen.

Je hebt elke dag alle 4 de vakken in een verschillende volgorde. Dus je moet goed bedenken welke vakken je wilt voordat je elke dag een vervelend vak moet volgen.

Na je vakken gekozen te hebben hadden we een pizzaparty met alle international studenten. Tijdens de pizzaparty kregen we wat informatie over de school en kregen we te horen wie onze buddies zijn. Een buddy is een leerling van de school die je ‘nieuwe beste vriend(in)’ moet worden. Je buddy kan je altijd alles vragen en zal je vooral de eerste paar weken wegwijs maken in de school. Mijn buddy is Madi. Een superlief meisje dat vlak bij mij woont. Madi gaf mij een rondleiding door de school. Ik snap nog steeds niet veel van hoe de school in elkaar zit. Er zit namelijk niet echt structuur in, maar hopelijk kan ik de komende weken mijn klaslokalen vinden. De school is superleuk. We hebben een hele mooie gymzaal, amerikaanse lockers met zo’n rond cijferslot en een fitnesscentre. Na school kan je gratis gebruik maken van het fitnesscentre. Dat ga volgende week denk ik maar eens doen. Na veel informatie mochten we naar huis.

Een uurtje later ging ik namelijk mijn andere hostsister, Emma, ophalen. Emma komt uit Italië en is 16 jaar oud. Nu is eindelijk ons gezin compleet. (Op de foto mist Tim natuurlijk nog.)

De volgende dag was dan echt de eerste schooldag. Back to school! Ik kan lopend naar school. Het is maar 5 minuten lopen. Ik werd opgewacht door mijn buddy Madi. Samen met mijn andere hostsister liepen we naar school. We zagen heel veel gele schoolbussen. Echt zoals in films. Alle leerlingen die 16 jaar of ouder zijn gaan meestal niet met de schoolbus, zij gaan gewoon zelf met de auto naar school.

Alle leerlingen uit grade 11 en 12 moesten eerst naar hun ‘homeroom’. Dat is het lokaal van een leraar uit een van je vakken. Deze leraar is dan een soort van mentor. Mijn yoga class is mijn homeroom. Deze dag zal er nog niet echt les gegeven worden. De leraren zullen vooral veel praten met wat je kan verwachten. En praten dat kunnen de canadezen wel. Mijn yogalerares heeft volgensmij wel een uur vol gepraat over de ‘dresscode’ van de school. Het is uiterst ongepast om te korte kleding te dragen. Croptops zijn dan ook verboden op school, ben ik even blij dat ik die niet meegenomen heb. Vervolgens zag ik in de gangen veel leerlingen met korte broekjes lopen haha.

Daarna werden alle grade 11 en 12 leerlingen in de gymzaal verwacht. Hier vertelde wat belangrijke mensen(zal o.a. de directeur wel geweest zijn) enkele dingen over het nieuwe schooljaar. Daarna waren er wat games tussen grade 11 en 12. De grade die zal winnen zou de volgende dag eerder uit zijn. Mijn grade (12) heeft natuurlijk gewonnen.

Vervolgens had ik pauze. We hebben hier 45 minuten lunchpauze. Ik heb mijn ogen uitgekeken wat ze hier allemaal verkopen tijdens de pauze. In de kantine kan je patat en gefrituurde kip kopen. In de hal worden mega stukken pizza verkocht. Echt te bizar. Het is echt een soort Mac Donalds in de school. Voor de echte Mac Donalds hoef je trouwens ook niet ver te zijn hoor. Die zit namelijk 5 minuten lopen van school, net zoals de burger king en de subway.

Hierna had ik nog mijn andere 2 vakken, digital arts en music. Ik kan nog niet echt vertellen wat we tijdens die lessen doen. Tijdens de eerste lessen werd vooral gepraat door de leraren. Mijn Engels gaat al heel goed. Ik versta alles wat er gezegd wordt. Het praten gaat ook al steeds beter. Ook denk ik al vaak in het Engels. Er zijn hier ook internationale studenten die echt nul Engels kunnen. Ik dacht dat het Engels niveau van mij al heel slecht was, maar het kan dus veel erger.

En toen zat de eerste schooldag er al weer op. Na school ben ik nog even met Emma naar walmart geweest voor wat schoolspullen. Walmart is heel groot. Daar ga ik maar niet over schrijven, anders ben ik morgen nog bezig.

Na de 2e schooldag op vrijdag, waar ook vrijwel alleen maar gepraat werd door de leraren, was het weekend. Die avond kwamen er wat internationale meisjes bij ons thuis tv kijken.

De volgende ochtend was er geen tijd voor uitslapen. Om 9.30 gingen we met veel van de internationale studenten ‘hiken’. Ik dacht dat we gewoon een heuveltje gingen beklimmen, maar de coxheath hills waren behoorlijk stijl. Dat viel nog wel een beetje tegen. Uiteindelijk heeft iedereen de top bereikt en daar was het prachtig. Natuurlijk hebben we op de top wat foto’s gemaakt. Het was echt superwarm. Ik hoorde van mama dat in Nederland het slecht weer is. Hier schijnt alleen maar de zon en is het tussen de 20 en 30 graden. Ik weet niet wie het verzonnen heeft dat het in Canada alleen maar sneeuwt.

Na de hiking tocht ben ik met mijn hostsisters en mijn hostmom naar de mall en supermarkt geweest. Hier heb ik wat sportspullen gekocht (ik heb straks elke dag yoga). Bij de supermarkt was het weer het zelfde verhaal als in walmart, alles, echt alles, is groot.

Na onze shopsessie zijn we naar een ‘bonfire' geweest. Bij iemand van de internationale studenten werd een feestje georganiseerd met een kampvuur. Ook was een zwembad. Het was ‘s avonds wel ijskoud, maar ik heb het aangedurfd om in het koude water te springen. Ondanks dat we nog steeds moe waren van de zware ochtend heb ik het onwijs leuk en gezellig gehad.

Vandaag was het alweer zondag, dus nu ben ik precies een week in Sydney. Nog steeds was er geen tijd voor rust vandaag. In de ochtend werd ik gebeld door iemand van de Nova Scotia International Student Program (NSISP). Ik ben namelijk een ‘foreign correspondent’. Dat houdt in dat ik een beetje het high school programma moet promoten door o.a. foto’s en filmpjes. Dus ze houden me hier in Canada wel bezig hoor.

In de middag had ik weer een feestje, namelijk een poolparty. Het was heel warm hier, dus ik heb de hele middag gezellig in mijn bikini langs het zwembad gelegen. Samen met alle andere internationale studenten hebben we de hele week besproken en veel gelachen.

Nu lig ik eindelijk in mijn bedje. Hopelijk heb je het einde van deze blogpost gehaald. Ik hoopte wat minder te schrijven, maar dat lukt gewoon niet. Er zijn zoveel andere en nieuwe dingen hier dat ik alles graag wil vertellen.

Morgen begint weer een nieuwe week. Alleen ik heb morgen nog een dagje vrij. Het is labour day, dus dan hoef je kennelijk niet naar school. Prima hoor zo’n lang weekend. Ik heb de eerste week overleefd en ik heb nog heel wat leuke weken te gaan.

Jullie horen snel van mij!

Liefs,

Noëlle

Afscheid en mijn Hostfamily!

Hi everyone!

Ik ben inmiddels 3 dagen in Canada en ik zal jullie vertellen wat er daarvoor allemaal gebeurd is.

Op 27 augustus gaf ik een klein afscheidsfeestje voor vrienden en familie. Zo kon ik iedereen nog even zien, want ik moet ze 5 maanden missen. Het was een geslaagd feestje. Lekkere sangria, hapjes met Canadese vlaggetjes en ik ging nog even met iedereen op de foto voor de Canadese vlag. Iedereen was superlief en ik heb hele lieve cadeautjes gekregen. De dag erna heb ik vervolgens nog even de laatste dingen in mijn koffer lopen proppen. Dat was nog wel een dingetje om die koffer in te pakken, maar het is gelukt. Thanks Vonne voor de vacuumzakken tip :)

Op zaterdag 29 augustus was dan de grote dag. Ik stond vroeg op want alle studenten die naar Canada gingen werden om 9 uur op schiphol verwacht. Het is heel raar om in de auto te zitten en dat je weet dat over een paar uur een hele lange tijd niet meer in Nederland zal zijn. Op schiphol zag ik alle andere studenten en moesten we afscheid nemen. Huilen, huilen, huilen. Vooral mijn zussen Gabrielle en Rafaëlle kunnen er wat van. Maaaaar dat hoort er natuurlijk bij.

Na het inchecken en de douane konden we vrij snel al het vliegtuig in. Gelukkig kon ik een stoeltje ruilen met een jongen zodat ik naast Selma kon gaan zitten. Samen hebben we 8 uur lang films gekeken en geslapen. Ook kregen we boerenkool met kip in het vliegtuig.... Lekker...

We vlogen naar Toronto en daar moesten we overstappen naar een vliegtuig richting Halifax.Op het vliegtuig in Toronto moet je al je papieren laten zien en vertellen wat je hier gaat doen. Best wel streng maar ik ben het land binnengekomen. De overstap ging uiteindelijk helemaal prima. Na 2 uurtjes waren we eindelijk in Nova Scotia. Iedereen werd op het vliegtuig opgehaald door zijn hostfamily. Iedereen stond met Canadese vlaggen en welkomsbordjes. Alleen mijn hostfamily kon mij niet ophalen, want het 4,5 uur rijden naar Halifax. Dus ik werd opgewacht door de organisatie. Ze waren superlief! Ze stonden ook met een groot bord 'Noelle As' en ik kreeg van iedereen knuffels. Een heel warm welkom. Vervolgens werd ik naar het hotel gebracht. Het was een heel mooi hotel. Ik ben gelijk in bad geweest en plofte daarna neer in mijn heerlijke bedje. Echt, ik heb nog nooit in zo'n lekker bed geslapen. Het is in Canada 5 uur vroeger, dus ik reisde tegen de tijd in. Het was nog helemaal niet zo laat in Canada, maar in Nederland was het al na middernacht.

Ik deelde mijn kamer met een Italiaans meisje die pas laat in de avond aankwam. Het was een superlief meisje. Samen met nog een ander Italiaans meisje hebben we een hele gezellige ochtend gehad. Helaas wonen zij in een gastgezin ver van mij vandaan, maar wie weet zie ik ze nog wel een keer.

Diezelfde ochtend ging ik met een shuttlebusje naar Sydney samen met nog wat andere exchange students. Ook kreeg ik te horen dat ik naast een Italiaanse hostsister een Mexicaanse hostsister krijg. Zij zat ook in het busje richting Sydney. Ze heet Paola en is heel aardig! Na een reis van 4,5 uur en een stop bij Tim Hortons (dat is zoiets als de starbucks van Canada) kwamen we eindelijk aan in Sydney. We waren iets te vroeg, dus onze hostfamily's waren er nog niet. Na nog geen 10 minuten kwamen ze, Valerie en Tim, aanrijden. Ze hadden grote borden met 'Welcome Noëlle' en 'Welcome Paola'. Vervolgens gingen we naar ons huis. We kregen een rondleiding door het huis en we hebben ons spullen uitgepakt. Het huis is heel leuk! Ik voel mij een helemaal thuis in mijn kamer. Mijn kamertje is roze en heeft leuke lampjes. Samen met mijn hostsisters( de derde moet nog komen) deel ik een badkamer en hebben we onze eigen huiskamer. In de huiskamer kunnen we vrienden uitnodigen, huiswerk maken, tv kijken etc. Hoe leuk is dat! Mijn hostparents zijn echt superlief! Er stond een mandje klaar met allemaal kleine cadeautjes! Ook waren ze blij met mijn stroopwafels uit Nederlands :) Na het avondeten( Valerie kan heel lekker koken) ging ik nog even naar de walmart om een converter te kopen voor mijn stekker(Ja domdom, die was ik vergeten). Daarna ben ik naar bed gegaan en heb ik heerlijk geslapen.

De dag erna was een chillllldagje. Paola en ik kwamen bij van de lange reis. We zijn nog bij de mall geweest voor wat inkopen. In de avond hebben we andere studenten opgehaald bij het vliegveld in Sydney. Valerie is een home coordinator, dus zij moet soms naar het vliegveld als internationale studenten aankomen. Heel leuk om al die verschillende nationaliteiten te ontmoeten. Sommige studenten gaan ook naar dezelfde school als ik ga, leuk!

Woensdag ga ik voor het eerst naar school. Alle internationale studenten kunnen dan hun vakken registreren en krijgen informatie over de school. Ook krijgt elke internationale student een eigen buddy die je het hele jaar, maar vooral de eerste weken, gaat helpen. Woensdagavond komt mijn andere hostsister uit Italië aan.

Morgen gaat dus het echte High School avontuur beginnen. Ik heb er zin in!

Ik houd jullie op de hoogte.

Liefs,

Noëlle

Ik heb een host family !!

Hi iedereen!

Het begint allemaal steeds dichterbij te komen. Inmiddels nog maar 80 dagen(ja, ik houd het goed bij op mijn telefoon). De afgelopen maanden waren druk druk druk. Ik was vooral een kluizenaar die aan het leren was voor de examens. De dag na de examens vloog ik gelijk samen met beste vriendinnen naar Albufeira. Wat een geweldige week was dat! Ik wil nog elke dag terug.

Na al die drukte heb ik eindelijk even de tijd om na te denken en mij voor te bereiden op Canada. Ik heb vorige week heel goed nieuws gehad: IK HEB EEN HOST FAMILY. Ik ga wonen in Sydney(niet in Australië), in het noorden van Nova Scotia. Mijn host family zijn Valerie en Tim en hun huisdieren. Ze hebben al heel vaak exchange students in hun huis gehad. Ze lijken mij heel erg leuk! Dus ik ben heel erg blij dat ik hun als host family heb.

Daarnaast ben ik ook geplaatst op een High School, namelijk Riverview High School. Yeah!!

Ik heb net het eerste contact gehad met mijn host family door een mailtje te sturen. Ben benieuwd wat ze terug sturen!

Zaterdag heb ik de infobijeenkomst van Travel Active samen met alle andere Nederlands studenten die naar Canada gaan. Dan krijg ik alle informatie, kan ik vragen stellen aan oud-studenten en de andere studenten ontmoeten.

En dan over een tijdje kan ik mijn koffer gaan pakken en mijn afscheidsfeestje organiseren! Ik houd jullie natuurlijk op de hoogte!

Liefs,

Noëlle

Mijn eerste verhaal: IK GA NAAR NOVA SCOTIA

Hello everybody!

Na al honderden verhalen van andere Travel Activers gelezen te hebben op Reismee, is het nu de hoogste tijd voor mijn eigen Reismee blog. Hier zal je vanaf nu alle updates kunnen lezen over mijn grote avontuur.

Als je nu denkt, wie is Noëlle en wat is er aan de hand? Nou er is er nog geen maand geleden iets geweldigs gebeurd. Ik heb namelijk een semester high school Canada gewonnen in Nova Scotia. Op 1 maart stuurde ik dit filmpje (https://www.youtube.com/watch?v=s5HAtR2oFjs&feature=youtu.be) in, en op 19 maart stond ik (half huilend) met de winnende envelop in mijn handen. 29 augustus zit ik alweer in het vliegtuig naar Canada!

19 maart was namelijk de finaledag. Om 14.30 werd ik verwacht op het hoofdkantoor van Travel Active in Venray. Ik was die dag ervoor nog naar school gegaan, waar ik mijn totaal niet kon concentreren. Die middag om 17.00 zou ik namelijk weten of ik naar Canada zou gaan of niet... Van alles schoot door mijn hoofd '20% kans' 'hoe zijn de andere meiden' en 'over een paar uur weet je het al'. Samen met mijn ouders reisde ik in mijn zelfgemaakt 'Noelle wants to go to Canada' t-shirt naar Venray, waar ik vervolgens een hele leuke dag heb gehad met het High School team en met de andere finalisten(Liesanne, Rianne, Lysianne en Marissa). Na een dikke knuffel van pap en mam begon nu echt de finale dag. We kregen allemaal de creatieve opdracht om van een kartonnen doos een koffer met inhoud te knutselen, die je vervolgens moest presenteren aan het HS team en de andere finalisten. STRESSS!! Anderhalf uur de tijd om iets te bedenken, waar ga ik als eerst beginnen? Dat viel reuze mee. Rustig was ik aan het scheuren, knippen, plakken en mijn koffer aan het inpakken. Ondertussen werden we één voor één geinterviewd in het Engels door het HS team. Dat Engelse interview daar was ik nog wel even bang voor. Dit viel ook weer reuze mee. Als ik even een woordje in het Engels niet wist, hielp het HS team mij naar het woord te zoeken. Het interview ging uiteindelijk over je thuissituatie, je verwachtingen, je sterke en slechte eigenschappen en hoe je met nieuwe regels omgaat.

Daarna vloog de tijd. Nog druk knippend en plakkend in de laatste minuutjes, begon uiteindelijk de presentaties. Om de beurt konden we wat vertellen over onze koffers en wat wij gaan meenemen. In mijn koffer zat ondere andere: Nederlandse cultuur, een goed humeur, enthousiasme en genoeg ruimte voor nieuwe ervaringen. Naast dat je je koffer moest presenteren, had iedereen thuis een dagboek fragment geschreven. Dit fragment ging over hoe jij terugkeek op je semester Canada (stel dat je gewonnen had). Iedereen had een superleuk stukje. Sommige meiden hadden zelfs nog lekker bakcreaties meegenomen, heerlijk was het! Met de presentaties liepen we een beetje uit. Pas rond 17.30 mochten de ouders weer terugkomen. Toen was het wachten totdat het team een besluit genomen had. Ik had geen flauw idee wie er zou winnen. Ondertussen waren mijn ouders nog zenuwachtiger dan ik was. Geen idee hoe lang dit heeft geduurt, de tijd ging in ieder geval erg langzaam. Uiteindelijk kwam het HS team binnen met 5 enveloppen. In 1 envelop zat een cheque met 'jij bent de winnaar'. Iedereen maakte tegelijk de envelop open. Op dit moment ging er van alles door mijn hoofd. Toen ik de envelop open maakte had ik de eerste 10 seconden niet door dat ik de winnaar was. Ik was meer aan het kijken naar de inhoud van de enveloppen van de andere finalisten. Ik zei nog 'Is dit hem?'. Vervolgens dacht ik 'Waarom zeg je dit nou, het is hem helemaal niet'. En toen zag ik dat degene naast mij toch echt een andere waardebon in haar handen had. Toen kwam ik pas op het handige idee om even te lezen wat er op mijn cheque stond:' gefeliciteerd Noëlle! Jij bent de winnaar van win High School Canada'. WAAAATTT!! IIKKK!! Ja, en toen kreeg ik een beetje traantjes van blijdschap en rende ik naar mijn papa en mama. Ondertussen riep ik nog derig keer iets van: Bedankt, bedankt, bedaaaaaaankkkkttt!.

Dit was dus de finaledag. Sindsdien loop ik de dagen af te tellen en sta ik bekend als 'het meisje dat naar Canada gaat'. Ik heb super leuke reacties gehad van iedereen om mij heen. Ook mijn vriendinnen waren allemaal gillend enthousiast! 'Zie je wel!' 'Ik zei het toch' werd er allemaal gezegd. Ja, van te voren was ik nog niet zo overtuigd van mijn winkansen.

Het besef is er soms nog steeds niet echt. Ik denk dat ik dit pas een week voor vertrek heb.
Nu eerst nog even knallen voor school en mijn examens halen. Dan zit ik over 134 dagen in het vliegtuig op weg naar mijn grote avontuur!

Ik hou jullie zeker op de hoogte van de komende voorbereidingen!

Liefs,

Noëlle